Szczepów (niem. nazwa Dalkau-Seppau) to wieś położona na Wzgórzach Dalkowskich. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1245 r. z bulli papieskiej, w której jest mowa o miejscowości należącej do biskupa wrocławskiego nazywającej się Sepovo. Wymienił on jednak tę miejscowość z Konradem, Księciem Głogowskim na Babin. W ten sposób Szczepów stał się własnością Konrada, który ofiarował ją swojemu rycerzowi Boicessi. W 1331 r. podczas podziału Księstwa głogowskiego na część książęcą i królewską Szczepów znalazł się w części królewskiej, jednakże do XV w. pozostał lennem rycerskim. W drugiej połowie tego stulecia dobra szczepowskie należały do Hansa Ebersbacha, pochodzącego z rodu znanego na ziemi głogowskiej.
Z siedemnastowiecznego dokumentu ( publikowanego w Codex Diplomaticus Silesiae) dowiadujemy się, że w Szczepowie istniały dwa folwarki: wielki i mały. Wielki należał do Glaubitzów, a mały do Schawerków. W czasach późniejszych Szczepów jeszcze wielokrotnie zmieniał właścicieli. Glaubitzowie w pierwszej ćwierci XVI w. sprzedali te dobra swojemu krewnemu Christopowi, a po bezpotomnej śmierci jednego z jego następców Albrechta (1621), dobra szczepowskie (Szczepów i Domaniowice) trafiły jako posag jego siostry w ręce Walentina Stoessel. Pod koniec XVII w. rodzina ta rozstała się ze Szczepowem na pewien czas, a ich miejsce zajęli Maltzanowie. W 1720 r. Stoesselowie odkupili dobra szczepowskie i byli ich właścicielami do 1765 r. Kolejnym właścicielem był John Joseph, ten jednak po niecałym roku sprzedał je Annie Katharinie von Schlabrendorf. Dobra szczepowskie obejmowały wówczas: Szczepów (Seppau), Domaniowice (Mangelwitz) oraz Kurów Wielki (Gross Kauer). Rodzina von Schlabrendorf pozostała w Szczepowie aż do 1945 r.
Rezydujący przez wieki właściciele Szczepowa pozostawili po sobie zespół dworski, na który składają się: pałac (pierwotnie dwór obronny otoczony fosą z XVII w.; w XVIII w. przekształcony w pałac barokowy, modernizowany w XIX w.), oficyny dworskie (XVIII i XIX w), kaplica grobowa von Schlabrendorfów, park (koniec XVIII - połowa XIX w) zaliczany do najciekawszych na tych terenach, w którym występują cenne, tropikalne okazy (np. jodła mikko, cypryśniki, kłęk kanadyjski, orzech czarny i wiele innych).
Z siedemnastowiecznego dokumentu ( publikowanego w Codex Diplomaticus Silesiae) dowiadujemy się, że w Szczepowie istniały dwa folwarki: wielki i mały. Wielki należał do Glaubitzów, a mały do Schawerków. W czasach późniejszych Szczepów jeszcze wielokrotnie zmieniał właścicieli. Glaubitzowie w pierwszej ćwierci XVI w. sprzedali te dobra swojemu krewnemu Christopowi, a po bezpotomnej śmierci jednego z jego następców Albrechta (1621), dobra szczepowskie (Szczepów i Domaniowice) trafiły jako posag jego siostry w ręce Walentina Stoessel. Pod koniec XVII w. rodzina ta rozstała się ze Szczepowem na pewien czas, a ich miejsce zajęli Maltzanowie. W 1720 r. Stoesselowie odkupili dobra szczepowskie i byli ich właścicielami do 1765 r. Kolejnym właścicielem był John Joseph, ten jednak po niecałym roku sprzedał je Annie Katharinie von Schlabrendorf. Dobra szczepowskie obejmowały wówczas: Szczepów (Seppau), Domaniowice (Mangelwitz) oraz Kurów Wielki (Gross Kauer). Rodzina von Schlabrendorf pozostała w Szczepowie aż do 1945 r.
Rezydujący przez wieki właściciele Szczepowa pozostawili po sobie zespół dworski, na który składają się: pałac (pierwotnie dwór obronny otoczony fosą z XVII w.; w XVIII w. przekształcony w pałac barokowy, modernizowany w XIX w.), oficyny dworskie (XVIII i XIX w), kaplica grobowa von Schlabrendorfów, park (koniec XVIII - połowa XIX w) zaliczany do najciekawszych na tych terenach, w którym występują cenne, tropikalne okazy (np. jodła mikko, cypryśniki, kłęk kanadyjski, orzech czarny i wiele innych).
W miejscu, gdzie obecnie znajduje się pałac szczepowski, najpierw prawdopodobnie istniała średniowieczna siedziba jego dawnych właścicieli. Później w tym miejscu stał dwór i właśnie na jego planie (prostokąta), jak stwierdzono na podstawie badań architektonicznych, wzniesiono w II połowie XVII wieku nowożytny pałac (dla rodziny Stoesselów). Był on, podobnie jak większość tego typu budowli w owym czasie, otoczony fosą. Z tego założenia zachował się kształt i wysokość korpusu.
W latach trzydziestych XVIII wieku pałac został przebudowany w stylu barokowym. Główne prace związane były z wymianą dachu i wnętrz. Do dziś widoczne są częściowo zachowane barokowe sklepienia kolebkowe z lunetami.
Kolejna modernizacja nastąpiła w trzeciej ćwierci XIX wieku. Pozostawiono wówczas barokowy wystrój fasady, zmieniono dach, wystrój wnętrz i przebudowano piwnice. Wszystkie te zabiegi miały na celu unowocześnienie pałacu, nadanie mu, zgodnie z ówczesną modą, wyglądu francuskiego zameczku.
Po II wojnie światowej w 1965 r. pałac został wyremontowany z przeznaczeniem na ośrodek szkoleniowo -wypoczynkowy. W chwili obecnej pałac jest własnością prywatną.
Szczepów dawniej ...
W latach trzydziestych XVIII wieku pałac został przebudowany w stylu barokowym. Główne prace związane były z wymianą dachu i wnętrz. Do dziś widoczne są częściowo zachowane barokowe sklepienia kolebkowe z lunetami.
Kolejna modernizacja nastąpiła w trzeciej ćwierci XIX wieku. Pozostawiono wówczas barokowy wystrój fasady, zmieniono dach, wystrój wnętrz i przebudowano piwnice. Wszystkie te zabiegi miały na celu unowocześnienie pałacu, nadanie mu, zgodnie z ówczesną modą, wyglądu francuskiego zameczku.
Po II wojnie światowej w 1965 r. pałac został wyremontowany z przeznaczeniem na ośrodek szkoleniowo -wypoczynkowy. W chwili obecnej pałac jest własnością prywatną.
Szczepów dawniej ...
Przy pałacu znajdują się oficyny dworskie. Pochodzą one z XVIII w. i dotrwały do dzisiejszych czasów w pierwotnej postaci. Składają się z trzech części: oficyny wschodniej, zachodniej i łączącego je budynku z bramą wjazdową. Oprócz bramy w oficynach mieściła się kaplica, stajnia, wozownia, mieszkania służby itp.
Na zapleczu pałacu znajduje się park. Początki jego założenia sięgają XVIII w. i zaliczany jest on do najciekawszych na tych terenach. Rośnie w nim wiele cennych okazów drzew.
W pobliżu pałacu na niewielkim wzniesieniu wybudowano w latach dziewięćdziesiątych XVIII w. dla rodziny von Schlabrendorf - mauzoleum. Reprezentuje ono styl klasycystyczny. W chwili obecnej jest odbudowywane z przeznaczeniem na kaplicę cmentarną.
Na zapleczu pałacu znajduje się park. Początki jego założenia sięgają XVIII w. i zaliczany jest on do najciekawszych na tych terenach. Rośnie w nim wiele cennych okazów drzew.
W pobliżu pałacu na niewielkim wzniesieniu wybudowano w latach dziewięćdziesiątych XVIII w. dla rodziny von Schlabrendorf - mauzoleum. Reprezentuje ono styl klasycystyczny. W chwili obecnej jest odbudowywane z przeznaczeniem na kaplicę cmentarną.
W niezwykle ciekawych okolicznościach trafił do rąk archeologów sztylet pradziejowy wykonany z brązu. W 1932 r. jeden z rolników ze Szczepowa znalazł na swoim polu przedmiot. Po mechanicznym oczyszczeniu, znalezisko to wykorzystywał jako narzędzie do smarowania wozu. Z niewiadomych przyczyn po pewnym czasie wyrzucił go do gnojownika i wraz z nawozem ponownie znalazło się w polu. Już w następnym roku zbieg okoliczności sprawił, że przedmiot ten ponownie został znaleziony, trafiając już w odpowiednie ręce.
Jak się niebawem okazało, tym brązowym przedmiotem był sztylet z I epoki brązu (1900 - 1450 r.p.n.e.). Sztylet częściowo uszkodzony i pozbawiony szlachetnej patyny (nieumiejętne oczyszczenie przez pierwszego znalazcę) o całkowitej długości 31,2 cm składał się z dwóch osobnych części - ostrza i rękojeści, połączonych dwoma zewnętrznymi nitami. Ostrze zostało wykute i wzmocnione płaskim żeberkiem. Rękojeść z kolistym wycięciem zakończona była owalną, płaską płytką.
Przez archeologów sztylet ten został zaszeregowany do tzw. typu saskiego i ma dość liczne analogie z terenu Niemiec (Saksonii). Opisany zabytek związany był z kulturą unietycką, która to kultura rozwinęła się przede wszystkim na terenie Czech, Moraw i południowo-zachodniej Słowacji ekspandując następnie na tereny wschodnich Niemiec i Polski. Na obszarze Polski zajmowała Śląsk Dolny i Środkowy oraz Wielkopolskę zapoczątkowując epokę brązu.
Kultura unietycka na naszych ziemiach znana jest przede wszystkim ze stanowisk grobowych i skarbów. Znikoma znajomość osad wydaje się być spowodowana tylko stanem badań. Poważną rolę tej kultury we wczesnej epoce brązu wyznaczała obecność dużych ośrodków metalurgicznych w Czechach, Saksonii i Turyngii. Tam głównie wytwarzano broń, narzędzia i ozdoby, które rozprzestrzeniły się bardzo szeroko w północnej części Środkowej Europy, także przekraczając granice samej kultury unietyckiej.
Jak się niebawem okazało, tym brązowym przedmiotem był sztylet z I epoki brązu (1900 - 1450 r.p.n.e.). Sztylet częściowo uszkodzony i pozbawiony szlachetnej patyny (nieumiejętne oczyszczenie przez pierwszego znalazcę) o całkowitej długości 31,2 cm składał się z dwóch osobnych części - ostrza i rękojeści, połączonych dwoma zewnętrznymi nitami. Ostrze zostało wykute i wzmocnione płaskim żeberkiem. Rękojeść z kolistym wycięciem zakończona była owalną, płaską płytką.
Przez archeologów sztylet ten został zaszeregowany do tzw. typu saskiego i ma dość liczne analogie z terenu Niemiec (Saksonii). Opisany zabytek związany był z kulturą unietycką, która to kultura rozwinęła się przede wszystkim na terenie Czech, Moraw i południowo-zachodniej Słowacji ekspandując następnie na tereny wschodnich Niemiec i Polski. Na obszarze Polski zajmowała Śląsk Dolny i Środkowy oraz Wielkopolskę zapoczątkowując epokę brązu.
Kultura unietycka na naszych ziemiach znana jest przede wszystkim ze stanowisk grobowych i skarbów. Znikoma znajomość osad wydaje się być spowodowana tylko stanem badań. Poważną rolę tej kultury we wczesnej epoce brązu wyznaczała obecność dużych ośrodków metalurgicznych w Czechach, Saksonii i Turyngii. Tam głównie wytwarzano broń, narzędzia i ozdoby, które rozprzestrzeniły się bardzo szeroko w północnej części Środkowej Europy, także przekraczając granice samej kultury unietyckiej.
Dzisiejsze sołectwo Szczepów zamieszkuje 285 mieszkańców. Wpólnym Radnym dla sołectwa Szczepów, Domaniowice i Zameczno jest Tomasz Sarna, a sołtysem wsi Agnieszka Sarna. Wieś posiada salę wiejską, funkcjonuje tu sklep spożywczy. We wsi znajduje się również park.
Wieś jest zwodociągowana, ma sieć telefoniczną, gazową oraz jest częściowo skanalizowana. Posiada również własną oczyszczalnię ścieków.
Wieś jest zwodociągowana, ma sieć telefoniczną, gazową oraz jest częściowo skanalizowana. Posiada również własną oczyszczalnię ścieków.
Szczepów dziś ...
